Conversation

Berlaku Jumaat lepas antara Naqib dengan baba dia. Mama dia tersandar kelemahan di seat depan. Baba drive. Dan Naqib dok kat belakang sambil peluk beg sekolah. 

Baba : Naqib, best tak school hari ni?

Naqib : Best.

Baba : naqib sembang tak dgn kawan dalam kelas?

(mcm mistahil sbb anak aku mcm antisocial. Dia ckp dgn org rapat je)

Naqib : sembang je.

Baba : naqib sembang apa?

( mama n anak perempuan diam saja ye. Biar mereka yg lelaki sahaja)

Naqib : sembang le. Baba ni byk tanya la.

Baba : naqib sembang dgn sape?

Naqib : aqib dok sebelah zana.

( mesti teacher nak bagi bebudak ni mesra sesama, xde le yg boys dok buat hal sgt)

Baba : zana tu lawa tak?

( amboi bapak engkau )

Naqib : . . . . . . .

.

.

.

.

.

Dengan suara yg perlahan dan bunyi macam frust

Naqib : tapi zana tu suka kat org lain.

Baba, nashwa n mama yg sedang terlantar kesakitan tetiba pecah perut okeh. Bergegar kereta. Naqib mula2 terpinga2. Bila dia tengok org gelakkan dia, dia pun mula la meroyan.

Naqib : huwaaaaaaaaaaaaa. Jgn gelakkan aqib. Huwaaaaaaaaa.

Moral of the story : jgn ingat budak kecik takde perasaan ok. Tapi aku faham, mungkin zana dah biasa dgn budak lain yg dah masuk sekolah tu sejak umur 4 tahun. So susah le dia rasa nak mix dgn naqib yg antisocial.

Published with Blogger-droid v2.0.3